Ait’ Anns A’ Chòisir

 

Gheibh gach creutar àit’ anns a’ chòisir 

Cuid a’ seinn àrd is cuid a’ seinn iosal 

Cuid a’ seinn cho cruaidh sa ghabhas.           

Cuid a’ bualadh am basan san casan sa h-uile càil a th’ann.

 

Na h-eoin bheag air bhàrr nan craoibh 

An uiseag san smeòrach cho ceòlmhor, binn 

Fiù nach do dh’fheuch a chailleach oidhche 

Rud a fhuair an druid mì-chòrdail.

 

Seinn tron an oidhche, seinn tron an là 

Cho fad’s nach robh an gleus ro àrd 

Bha cuid aig nach robh cus ri radh 

Bha cuid a bruidhinn riutha fhèin.

 

Thòisich na cait ’s na coin a leum 

Nuair a chual iad am puirt-a-beul 

Rinn an t-each san aiseal dannsa ceum 

Bha am broc ’s e leis an tàmailt.

 

Seinnear an t-òran’s anns gach àit 

Am mathon, an sionnach, sa bhò bhàn 

Eisg a chuain is eòin an adhar 

A h-uile gin ac’ a seinn còmhla.

 

Balachan Beag A’ Chuailein Bhàin

 

Balachan beag a’ chuailein bhàin

Thig a ghaoil ‘s thoir dhomh do làmh

Balachan beag a’ chuailein bhàin

Thèid sinn sràideag còmhla.

 

Cuailean maiseach sìodail bàn

Lùbach ‘s camlagach na bhàrr

Muineal mìn-gheal cuimir tlàth

Gàirdean ‘s làmh cho sonnraichte.

 

Gnùis cho aoibhneach lurach màld’

Sùil cho meachar, reultach sèimh

Cneas mar shneachd nam beanntan àrd

Fìor ghlan slàn gun sgòd air.

 

‘S bòidheach tha dà thaobh do chinn

Thar gach cluais tha cuachain ghrinn

Guth mar thormain chaochain ghlinn

Binn mar uiseag mointich.

 

A ruith sa leum a null sa nall

Tilgeil èiteagan san allt

Mireagaich mar uain sa ghleann

Feasgar samhraidh bòidheach.

 

 

An Turas

 

Tha na làithean a-nis a’ fàs nas fhaide

Ged tha fuachd a Gheamhraidh fhathast geur

’S tric bhiodh sinn a coimhead air adhart ri blàths an Earraich

Se sin an t-àm den bhliadhn’ air ’n robh ur miann.

 

’S iomadh mìle shiubhal sinn le chèil’

’S iomadh bàgh san do leag sinn acair

Tha ar turas a-nis a tighinn gu crìch

Sìn do làmh is thèid sinn dhachaigh.

 

’S iomadh tionndadh thàinig air ar beatha

Tro thoileachas ach cuideachd àm a bhròin

Gach ceum air an t-slighe chum sibh taic rium

Le neairt agus creideamh agus treòir.

 

Thug mi sgrìob an dè dhan Tobhta Raineach

Chan aithnichibh sibh an creagan far’m biodh fàilt’

Tha’n dachaigh far’n do dh’fhàs sibh ’n diugh aig talamh

Chan eil Pabuil mar a bha e na ur là.

 

Nam shuidhe seo a’ cuimhneachadh ’s ag ionndrainn

A’ smaoineachadh air làithean grianach m’òig’

Cho fad sa bhios mi beò bi mi cho taingeil

Airson an stiùireadh prìseil thug sibh dhòmhs’.

 

 

Cha Dachaigh Dhomh An Saoghal

 

Cha dachaigh dhomh an saoghal, chan eil mi ach air chuairt 

Gur h-e am baile mhaireas mo dhìleab is mo dhuais 

Tha Ainglean Dhè gam thàladh dhachaigh Phàras shuas 

’S cha bhi tàmh dhomh gu bràth anns an fhàsach nach buan.

 

’S e ’n Tighearna Dia mo charaid dìleas, dlùth 

As aonais rioghachd neamh tha mi gun neart, gun iùil 

Tha Ainglean Dhè gam thàladh dhachaigh Phàras shuas 

’S cha bhi tàmh dhomh gu bràth anns an fhàsach nach buan.

 

Tha màthair chaomh gam fheitheamh nuair gheibh mi thìr an àigh 

’S cha lasaich mi gun cuartaich a gàirdean mi le gràdh 

Bidh làmhan sìnt gam tharrainn dha na nèamhan shuas 

’S cha bhi tàmh dhomh gu bràth anns an fhàsach nach buan.

 

An tìr na glòir gum meal sinn beatha shiorraidh bhuan 

Na naomh gu lèir mun cuairt a’ cuir an cèill ar buaidh 

Le laoidhean àlainn, binn san àros shona shuas 

’S cha bhi tàmh dhomh gu bràth anns an fhàsach nach buan.

 

 

Mo Nighean Donn ’s Toigh Leam Thu

 

Mo nighean donn’s toigh leam thu

S toigh leam fh`^n a’ ghruagach

S tu ainnir dhonn as bòidhche leam

Rim bheo cha toir mi fuath dhut

Chan eil i anns a bhaile seo

No’n cala far an gluais mi

Bean òg a nì mo thàladh

A ghràidh, no chumas bhuam thu

 

Cha cheil mi air mo chàirdean e

Chan àicheadh mi don t-sluagh e

Gur ann am baile Mhàrraig

Tha’m pàisde rinn mo bhuaireadh

 

Their cuid nach eil mi dìleas dhut

S mi sgr`ôbhadh gu gach gruagaich

O ghaoil, chan eil an fhìrinn ann

Ach innleachd gus ar fuadach

 

Bu tric ’s na taighean dannsa mi

S fo dhràm aig iomadh uair ann

Nuair b’aotrom bhiodh an ceann agam

S ann ort bu teann mo smuaintean.

 

Ged nach cuir mi’n seòmar thu

An caisteal mòr nan uaislean

Nach iomadh pàisd’ a dheònaich siud

S tha sileadh dheòir le gruaim annt’.

 

Bheir mi fàinne bhòidheach dhut

Den òr is clachan luachmhor

Is bheir mi fàinne pòsta dhut

Is còmhnadh air mo chluasaig.

 

Soraidh leis an àilleagan

Tha tàmh san eilean uaine

Ma philleas mise sàbhailte

S e’m bàs a chumas bhuat mi.

 

 

Poaching Days

​

I remember poaching days in the hills of Kernsary

Walking tall where the shadows fall 

and the deer run far and free

Going away on a winter day and leaving cares behind

Going where the bold ones dare to poach a mountain hind.

 

Hand me down my walking stick, 

My telescope and gun

I’ll be away on a new born day 

In the rays of a rising sun

I’ll be gone where the lure is strong 

And something’s calling me

Back again where the shadows are playing

In the hills of Kernsary.

 

Poaching man, the wild life ran 

In the hills before our time

No man owns what freely roams 

Beyond the far skyline

So sling your gun in the morning sun 

And leave your cares behind

Sons of Loch Ewe, it’s up to you 

To poach your mountain hind.

 

Hand me riches, pour me wine 

And I might shake your hand

I prefer to wander there 

In the hills of my homeland

So guide my steps to the mountain ridge 

Where the cold and wild winds blow

Let me be where my eyes can see 

The deer herds far below.

 

Nuair A’ Bhristeas An Là

​

Anns an tìr tha nas prìseal na ’n t-òr 

Ann an dòchas neo-bhàsmhor san uan 

Thig sinn sàbhailt gu Athair na glòir 

’S E cuir fàilt’ oirn don dachaigh bhith-bhuan. 

 

Nuair a bhriseas an là 

Nì sinn tàmh anns a chaladh tha ait 

Nuair a bhriseas an là 

Nì sinn tàmh anns a chaladh tha ait. 

 

Nì sinn saoibhreas le laoidhean cho binn 

Seinn air cliù dùthaich bheannaichte ’n àigh 

Cha bhi sgàil ann air fàire a chaoidh 

Cha bhi osna no bròn ann gu bràth. 

 

Nì sinn moladh don Athair tha fial 

A thug dhuinn tiodhlac glòrmhor a ghràidh 

Nì sinn sòlas gu siorraidh an Dia 

Airson miorbhail a thròcair gach là.

 

Gur Trom A Tha Mi

 

Gur trom a tha mi bhon dh’fhàg mi ghruagach

Gur trom a tha mi air bhàrr nan cuantan

Gur trom a tha mi bhon dh’fhàg mi ghruagach

S a rinn mi d’fhàgail, O ghràidh, mo smuain ort.

 

 

San uair a sheòl sinn à Cluaidh Dihaoine

Gad sgaradh bhuamsa bu chruaidh an smaoin e

Chaidh mis’ air cluasag nam shuain gu tùrsach

Ach’s fhada bhuat-s a bha mi luaidh nuair dhùisg mi.

 

        

Bu dhorch an neul bh’air na speur fo ghruaman

Bha’n fhairge beucadh sa ‘g èirigh suas oirr’

Bha neart a’ chuain air an luing toirt buaidh oirr

Le osan throm air gach tonn a bhuail e.

 

      

Tha mis air luing  dol a null le sòlas

Gu tìr nam beanntan nan gleann ‘s nan òban

‘S air tonn bho thonn ‘ s i le sunnd a seòladh

Gam thoirt le fonn chun tè dhonn as bòidhche.

 

 

‘S nach fhalbh thu leam-s a dh’Eilean Leodhais m’eudail

Tha mais an t-samhraidh gu mal cuir sgeul air

Gach cnoc is gleann a tha ann cha trèig mi

Oir’s buan an dàimh tha gar snaim ri chèile

 

A’ Fàgail Hiort

 

Fàgaidh sinn am Biobull fosgailt’ 

Aig leabhar Ecsodus mus fhalbh sinn, 

Dùinidh sinn gu lèir na dorasan, 

Cianail, cianail dol à sealladh.

 

An cois dhaoine thàinig galair, 

’S dh’fhulaing sinne buaidh a’ chogaidh, 

Ràn nam banntraichean ’s am pàisdean 

Caoidh nan laoch nach tàinig dhachaigh.

 

Cuimhneachadh a liuthad oidhche 

Shuidh sinn còmhla mu na teintean, 

A’ fàgail Hiort tràth sa mhadainn, 

Son dachaigh ùr an tìr a’ Ghaill.

 

Naoi ceud deug is naoi air fhichead, 

Sin an Geamhradh a bu mhiosa, 

Chaill sinn Màiri leis a’ chaitheamh 

Deòir nar sùil is cràdh nar cridhe.

 

Laigh a’ ghrian air uachdar mara 

Nuair sheòl sinn a-mach Bàgh a’ Bhaile, 

Eilean àlainn, iomadh aisling, 

’S duilich leinn a bhi ga fhàgail.

 

Chan Eil Bhuam Thu Ach An Caol

 

Fàill ill i ho rò mo chailin

Fàill ill i ho rò mo ghaol

Sùgradh gura tu mo chuachag

Chan eil bhuam thu ach an caol.

 

Fada bhuam a chì mi’n Cliseam

Monadh far an robh mi sealg

Far an robh mi òg nam bhalach

Tha e’n diugh car fad air falbh.

 

Nam biodh am muir cho cruaidh ‘s gu seasainn

Air a thonnan dhèanainn falbh

’S chuirinn m’ aghaidh air na Hearadh

’S cha thillinn ri uisg’ no stoirm.

 

Nam biodh bùird MhicLeòid Dhùn Bheagain

’S ceò na maidne dhiubh air falbh

Gheibhinn sealladh air do bheannaibh

Gu ruig mi thu, tha fadachd orm.

 

Tha mise seo air cùl Cnoc Heile

’S ò gu bheil nis’ mulad orm

On chuala mi gu bheil fear eile

’N tòir na tè thug dhomhsa dealbh.

 

Chan fhaigh thu bhuamsa litir tuilleadh

Freagairt airson gin a dh’fhalbh

Cha tig aon dhiubh air mo shloinneadh

No tè a dhleasas oirre m’ainm.

 

 

Chunnaic Mi Solas

 

Bha mise nam fhògarach, nam pheacach bha mi 

Cha leiginn mo Shlànaighear a-steach ga mo bheath’ 

An uair sin thàinig Iosa mar strainsear san oidhch’ 

Glòraich an Tighearna, chunnaic mi soills’.

 

Chunnaic mi solas, chunnaic mi soillse 

Chan fhaic mi dorchadas, chan fhaic mi oidhch’ 

Tha mi nis cho toillicht’ gun bròn na mo beath ’ 

Glòraich an Tighearna, chunnaic mi soills’.

 

Mar dhuine bha dàll bha mi dol air mo rathad 

Gach uallach is dragh air mo ghlualainn-s a-mhàin 

Nis mar fear dàll dan tug Dia air ais a fhradharc 

Glòraich an Tighearna, chunnaic mi soills’.

 

A siubhal nam fhògarach, gòrach bha mi 

Dìreach bha’n rathad is cumhang bha’n t-slighe 

Na dòighean a bh’agam, tha ceartas nan àit’ 

Glòraich an Tighearna, chunnaic mi soills’.